تأثیر تمرین های استقامتی بر اختلالات خلقی دانش آموزان پسر شهر یاسوج

زمینه و هدف: اختلالات خلقی گروهی از اختلالات روانی هستند که برکیفیت خلق وخوی شخص تأثیر عمیق گذاشته و نحوه ادراک وی را از خویش و محیط اطرافش دگرگون می سازند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر تمرین های استقامتی بر میزان اختلالات خلقی(افسردگی و شیدایی) دانش آموزان پسر شهر یاسوج بود. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی و میدانی از دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر یاسوج 854 نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شده و پرسشنامه اختلالات خلقی بین آنان توزیع شد. تعداد 24 نفر از آنها علایم افسردگی و شیدایی داشتند که افراد دچار افسردگی به صورت تصادفی در دو گروه 9 نفره آزمایش و کنترل و افرادی که تمایل به شیدایی داشتند در دو گروه 3 نفره (آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق دو خرده مقیاس افسردگی و شیدایی مربوط به پرسشنامه چند وجهی مینوسوتا بود. پس از آزمون اولیه، گروه های آزمایش 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 50 دقیقه تمرین های استقامتی را با شدت 55 تا 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام دادند. در طی این مدت، گروه کنترل هیچ گونه تمرین ورزشی نداشتند. در پایان از 4 گروه، آزمون نهایی مجدد به عمل آمد. داده با آزمون های آماری تی مستقل و وابسته تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد، بین میانگین نمرات افسردگی و نمرات شیدایی، پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معنی داری مشاهده شد. علاوه بر این، تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایش و کنترل از لحاظ نمرات افسردگی پس از مداخله مشاهده شد(001/0p<)، در حالی که تفاوت نمرات شیدایی بین این دو گروه معنی دار نبود(05/0p>). نتیجه گیری : با توجه به نتایج می توان عنوان کرد که تمرین های استقامتی تأثیر معنی داری بر کاهش افسردگی و شیدایی دارد و این کاهش در اختلال افسردگی نسبت به شیدایی نمایان تر است.